Obudził pocałunkiem wschód słońca

i pragnienie bycia czyjąś

tęsknotą.

Maluję usta, ale czuję, że 

jedyna czerwień jaka mi pasuje 

to twoje pożądanie.

Poczerniałe rzęsy kryją tęsknotę.

Zapach skóry nadgarstka przywołuje

wczesne lato.

A jeśli to, czym karmię moje serce, to wybór a nie przymus?

Z półotwartych warg sączą się krople niewypalonej miłości. 

Pożądanie niczym tatuaż twojego zapachu na mojej skórze. 

Szukam spełnienia w cieple słońca, ale pragnienia lubią się chować w ciemnej piwnicy pełnej tajemnic i wspomnień.

Mogłabym zagrać jak mi każesz.

Dałabym się poprowadzić w tańcu spełnienia.

Maj się kończy.

Czy pokochałbyś mnie taką, jaką jestem dzisiaj?

Siwe włosy, zmarszczki, kilogramy, litry kawy, bezsenne noce?

Czy wziąłbyś sobie taką mnie?

Zaglądam tutaj, wczytuję się w dawne myśli i zastanawiam się, którą Anią dziś jestem. Czy jeszcze jest we mnie ta cząstka, która dawała mi odwagę do spełniania się?

Zadowalania się?

Zaspokajania się?

 Jeżdżę po dobrze znanych mi uliczkach, za każdym zakrętem ogrom wspomnień. Emocje buzują, serce wali jak oszalałe. Tyle błędów i grzechów, tyle nauki na całe życie.

Chciałabym czuć mniej i reagować słabiej. Oddychać wolniej i śmiać się ciszej. Płakać bez łez i nie ulegać wzruszeniom. Ale tkwię w tornadzie emocji moich i twoich i naprawdę nie wiem, jak mam stąd uciec.

Przychodzisz jak co roku z zapachem dzikiej śliwki. Drażnisz się ze mną niespełnionymi nigdy obietnicami. Dotykasz miejsc, które tylko tobie są znane. Nie, pewnych rzeczy nie oddam nikomu innemu.

Ale i ty nie dostaniesz ode mnie wszystkiego.

Zgubiłeś do mnie klucz.

Więc to miejsce jeszcze istnieje? Wciąż mam dostęp do tego konta, nie zapomniałam hasła.
Nie zapomniałam też, o kim tu pisałam, a o kim nigdy nie zostawiłam tu choćby jednego słowa.
I teraz, gdy powoli przekwitają lawendy, chciałabym rozbudzić moje serce.
Wstawaj, Aniu. To jest naprawdę ciekawy rozdział, nie przegap go!